Infarctus myocardii

Objawy:

Zawałowi najczęściej towarzyszą bóle wieńcowe o takim samym charakterze i lokalizacji jak w przypadku choroby wieńcowej. Mają one jednak dużo większe nasilenie, trwają dłużej niż 20-30 minut i z reguły słabo reagują na leki przeciwdławicowe. Dolegliwości mogą wystąpić bez uchwytnej przyczyny wywołującej.

Bólom towarzyszy czesto:

• złe samopoczucie,
• nudności ,
• wymioty ,
• pocenie się,
• zasłabnięcie.
  

Przyczyny:

• Występuje w sytuacji, gdy dopływ krwi do określonej części serca zostaje całkowicie i trwale przerwany powodując obumieranie komórek mięśnia sercowego.
• Dochodzi do tego najczęściej na skutek pęknięcia blaszki miażdżycowej i wytworzenia się zakrzepu, który zamyka światło naczynia wieńcowego.
• Zawał serca może wystąpić zarówno u chorego ze stabilną lub niestabilną chorobą wieńcową, jak również u osoby, która nigdy wcześniej nie miała objawów choroby niedokrwiennej serca.
  

Leczenie zawału serca

Największe zagrożenie dla życia to okres, w którym pacjent jeszcze nie przybył do szpitala. W ciągu pierwszych 2 godzin od początku bólu zawałowego występuje około 50% wszystkich zgonów zawałowych. Większość chorych umiera z powodu migotania komór. Można by tych ludzi uratować, gdyby w momencie wystąpienia tej arytmii znajdowali się w szpitalu, czy choćby w karetce reanimacyjnej. Niezmiernie ważne jest, by nie zwlekać z wezwaniem pogotowia, gdy ból wieńcowy nie mija po 2-3 tabletkach nitrogliceryny. Ból trwający dłużej niż 20 minut nasuwa podejrzenie, iż jest objawem zawału.

Pacjent z zawałem serca lub podejrzeniem zawału powinien być przewieziony do szpitala karetkę "R", która zapewnia warunki do prowadzenia postępowania reanimacyjnego, jeśli wystąpi taka konieczność. Lekarz pogotowia podaje pacjentowi niewielką dawkę aspiryny, gdyż wykazano, że takie postępowanie poprawia rokowanie (zwiększa szansę przeżycia zawału), co wynika z jej przeciwkrzepliwego działania. ułatwiającego udrożnienie naczynia, które zostało zamknięte przez skrzeplinę. Rutynowo podaje się choremu tlen do oddychania i leki przeciwbólowe.
Chory ze świeżym zawałem serca powinien być hospitalizowany na oddziale reanimacyjnym.. Zwalczanie bólu jest bardzo ważnym elementem terapii, bowiem jest on czynnikiem wstrząsorodnym, tzn. przyczynia się do wystąpienia głębokiego spadku ciśnienia i nasilenia zaburzeń przepływu krwi przez narządy wewnętrzne, co może zadecydować o niepomyślnym przebiegu zawału.

Rehabilitacja pozawałowa jest ważnym elementem terapii chorego. Dobrze jest, jeżeli może być potem kontynuowana przez kilka tygodni w warunkach ambulatoryjnych lub sanatorium.

Powrót pacjenta do pracy zależy od tego, w jaki stopniu zawał serca uszkodził lewą komorę. Większość chorych podejmuje pracę zawodową w ciągu 3 miesięcy. Powinni być objęci ambulatoryjną opieką kardiologiczną, zapewniającą im tzw. prewencję wtórną, czyli leczenie zapobiegające ponownemu zawałowi serca.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy Infarctus myocardii