Kardiomiopatia rozstrzeniowa

Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest najczęstszym typem kardiomiopatii. Częstość występowania szacowana jest na 36 przypadków na 100 tys. osób.

Przyczyny kardiomiopatii rozstrzeniowej

W połowie przypadków zachorowań, nie jest znana przyczyna uszkodzenia mięśnia sercowego. Jednak do czynników, które mogą wpływać na rozwój choroby, należą infekcje wirusowe, predyspozycje genetyczne, tzn. występowanie kardiomiopatii w rodzinie, toksyczny wpływ alkoholów i leków.

Zaburzenie immunologiczne, związane z układowymi chorobami tkanki łącznej, choroba niedokrwienna serca, zaburzenia metaboliczne, czy też choroby nerwowo - mięśniowe, sprzyjają kardiomiopatii rozstrzeniowej. Chorobę może powodować również dystrofia mięśniowa, czyli zanik tkanki mięśniowej, ciąża, zakażenie wirusem HIV i bardzo często wirusy, które sprzyjają powstaniu zapalenia mięśnia sercowego.

Rozpoznanie kardiomiopatii rozstrzeniowej

Podstawowym celem nowo rozpoznanej kardiomiopatii jest ustalenie jej typu i przyczyny szczególnie, jeśli jest ona odwracalna.  Kolejny etapem wykrycia choroby jest wywiad z pacjentem oraz USG serca. Innymi badaniami pomocniczymi, które również są wykonywane w celu prawidłowego zdiagnozowania kardiomiopatii rozstrzeniowej jest RTG klatki piersiowej i echokardiografia.

Cewnikowanie serca jest wykonywane w celu wykluczenia choroby niedokrwiennej serca  jako przyczyny zmian w mięśniu sercowym lub do ewentualnej kwalifikacji pacjenta do przeszczepu serca. Biopsja endomiokardialna jest badaniem pomocniczym, rzadko wskazanym, głównie w celu wykluczenia czynnego zapalenia mięśnia sercowego w postępującej niewydolności serca.

Sposoby leczenia kardiomiopatii rozstrzeniowej

Leczenie choroby ma głównie charakter objawowy. Ma na celu poprawę jakości życia, tzn. poprawę tolerancji wysiłkowej, zmniejszenie duszności i obrzęków, poprawę wydolności krążenia, a co najważniejsze zmniejszenie ryzyka nagłego zgonu.

Zastosowanie znajdują leki moczopędne, leki poprawiające wydolność krążenia poprzez zmniejszenie oporów obwodowych, preparaty naparstnicy i leki obniżające ciśnienie krwi. W przypadku kardiomiopatii rozstrzeniowej pozapalnej, stosuje się leki przeciwzapalne. Wszczepienie stymulatora chroni przed nagłym zgonem, wywołanym migotaniem komór. W ciężkich przypadkach uszkodzeniach serca, konieczny jest jego przeszczep. Pacjent chory na kardiomiopatię rozstrzeniową musi zmniejszyć w swojej diecie podaż soli i płynów oraz regularnie wykonywać ćwiczenia fizyczne, które mają na celu zwiększyć przepływ krwi.

Karolina Kuciel

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy kardiomiopatii rozstrzeniowej